Dementie zal een nog grotere volksziekte worden: in 2030 zal het aantal aan dementie lijdende mensen met 70 procent gestegen zijn, en de vraag is wie er voor hen gaat zorgen. Precies daarover schrijft Burkhard Spinnen, enig kind van een moeder met dementie. Op hoogst eerlijke wijze ontrafelt hij hun relatie en zijn eigen houding. Hoe kan hij, naast zijn baan en opgroeiende kinderen, voor haar zorgen op een manier die haar in haar waarde laat? En waarom ergert hij zich zo, niet aan haar vergeetachtigheid maar aan haar gedrag waarmee ze de schijn ophoudt dat ze alles nog in de hand heeft? Hoe leger het achter haar façade wordt, hoe meer hij beklemd raakt tussen zorg en schuldgevoel, tussen liefde en overbelasting. Net als Stella Braam, Hugo Borst en Nadine Ahr vindt Burkhard Spinnen de juiste woorden voor de onmacht die velen van ons herkennen.